Palmiry moje

Główne prace

Luty to miesiąc, kiedy bardzo wiele zależy od pogody, w szczególności od temperatur. Rośliny są już „w blokach startowych” i niewiele potrzeba, aby rozpoczęły wegetację. Tym bardziej że w ciągu dnia słońce może już mocniej przygrzewać, a dzień jest dłuższy. Jeszcze kilka lat temu w lutym panowały solidne mrozy. Obecnie w lutym rzadko kiedy temperatury są niższe od 0ºC. Jednak to nie oznacza, że nie może zdarzyć się mróz.  Czym powinniśmy zająć się w tym miesiącu w naszym ogródku?

Główne prace:

• W słoneczny, ciepły dzień można przystąpić do cięcia jabłoni, grusz oraz krzewów jagodowych (np. borówki amerykańskiej). To dobry moment na odmładzanie starych drzew. Zabiegi zawsze przeprowadzamy używając ostrych i czystych narzędzi. Usuwamy suche pędy, krzyżujące się gałęzie i te, które rosną zbyt blisko siebie i do środka korony. Po zabiegu wszystkie rany zabezpieczamy maścią ogrodniczą z preparatem przeciwgrzybiczym.
• Poprawiamy opaski zabezpieczające pnie młodych drzewek owocowych przed zwierzętami.
• Pod koniec miesiąca wysiewamy nasiona na wczesną rozsadę – sałaty, wczesnych odmian kapusty, selerów i kalarepy.
• jeśli temperatury utrzymują się już powyżej zera, pod koniec miesiąca możemy rozpocząć pierwsze porządki na rabatach wycinając suche pędy bylin. Należy to robić ostrożnie pamiętając o tym, że spod ziemi mogą już kiełkować wiosenne rośliny cebulowe.
• Pod koniec miesiąca, przy dodatniej temperaturze przycinamy krzewy kwitnące latem – hortensje bukietowe, budleje, krzewuszki.
• W czasie odwilży podlewamy gatunki zimozielone oraz iglaste, aby nie dopuścić do zjawiska tzw. suszy fizjologicznej. Nie zapomnijmy o egzemplarzach zimujących w pojemnikach, gdyż ich podłoże wysycha najszybciej.
• Sprawdzamy stan przechowywanych kłączy i cebul. Usuwamy te egzemplarze, które są chore lub nadmiernie przesuszone.
• Planujemy kolejne rabaty i nasadzenia.

Lilaki

Trudno wyobrazić sobie maj bez kwitnących lilaków! Warto wiedzieć, że lilak pospolity, będący jednym z najpiękniejszych wiosennych krzewów, trafił do ogrodów w Europie Środkowej dzięki sułtanowi Sulejmanowi. 

Lilak (Siringa) to rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych, w obrębie którego wyróżnia się kilkanaście gatunków, choć w niektórych ujęciach wymienia się ich około 30. Lilaki występują w południowej i wschodniej Azji oraz w południowo-wschodniej Europie. Te krzewy lub niewysokie drzewa zachwycają okazałymi, groniastymi kwiatostanami o bardzo przyjemnej i charakterystycznej woni. 

W ogrodach najczęściej jest spotykany lilak pospolity (Siringa vulgaris), który ma najwięcej odmian ozdobnych. Krzew może osiągnąć nawet 6 m wysokości. Lilak wyróżnia się wyprostowanym pokrojem i solidnym pniem. Wydaje liczne odrosty. Na początku maja pojawiają się intensywnie pachnące kwiaty. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych. W wyniku uszlachetniania wyhodowano ponad 900 odmian – o kwiatach pojedynczych i pełnych, zróżnicowanych kolorystycznie. Spotykane są odmiany o kwiatach białych, różowych, niebieskich, fioletowych, czerwonych i żółtych. Ich uprawa udaje się na żyznej glebie, zasilanej nawozami. Lilak pospolity nie wymaga częstego cięcia. Najlepszym sposobem jest odcinanie przekwitłych kwiatostanów, wraz z dłuższym odcinkiem łodygi. Warto też zwrócić uwagę na kilka innych, mniej znanych gatunków lilaka, gdyż ze względu na oryginalną urodę kwiatów i ciekawy pokrój krzewu z pewnością zasługują na większe zainteresowanie. Wśród nich znajduje się między innymi lilak Meyera (Syringa meyeri), który dorasta do około 1,5 m wysokości i tworzy niewielkie, gęste krzewy o kulistym pokroju. Jego pojedyncze kwiaty, zebrane w duże, krótkie, wiechowate kwiatostany, mają typową, lilioworóżową barwę i pojawiają się na krzewie w maju i na początku czerwca. Najbardziej popularna w Polsce odmiana to Palibin. Krzew znakomicie sprawdza się jako element kompozycji rabatowych i może być wykorzystywany do tworzenia niskich żywopłotów. Gatunkiem o podobnym pokroju jest lilak drobnolistny (Syringa microphylla), który również dorasta do około 1,5 m wysokości i posiada gęsty, kopiasty pokrój. Na początku kwitnienia jego niewielkie, intensywnie pachnące kwiaty, zebrane w krótkie, wiechowate kwiatostany, wydają się być dwubarwne, gdyż w pąku posiadają ciemnoróżową barwę, natomiast po rozwinięciu stają się znacznie jaśniejsze. Najbardziej znaną odmianą krzewu jest Superba. Lilak drobnolistny znakomicie nadaje się do małych ogrodów i na niskie żywopłoty. Bardzo oryginalnym, chociaż rzadko spotykanym w ogrodach, gatunkiem lilaka jest lilak karpacki (Syringa josikaea), nazywany też węgierskim lub Josiki. Krzew bardzo różni się pokrojem od dwóch poprzednich gatunków, gdyż tworzy sztywne, wyprostowane, delikatnie omszone pędy i może dorastać nawet do 3–4 m wysokości. Jego drobne, pojedyncze kwiaty pojawiają się na pędach późną wiosną (w maju i czerwcu) i mają dość ciekawą budowę. Ich dolna część ma postać długiej rurki, a znajdujące się na jej szczycie płatki są krótkie i zaostrzone. Kwiaty zebrane są w wąskie, dość długie kwiatostany i najczęściej mają barwę liliowofioletową. W ogrodach jeszcze rzadziej od lilaka karpackiego można spotkać lilaka japońskiego (Syringa reticpata), nazywanego również amurskim. Powodem mogą być stosunkowo duże rozmiary tego gatunku, gdyż roślina potrafi dorastać do ponad 5 m wysokości, tworząc duży krzew lub małe drzewo, idealne do dużego ogrodu. Lilak japoński kwitnie późno (w czerwcu i lipcu) i ma pachnące, drobne, białe, pojedyncze kwiaty, zebrane w duże, luźne, wiechowate kwiatostany.

Mimo łatwości uprawy i stosunkowo niskich wymagań glebowych i klimatycznych, lilakom należy poświęcić trochę uwagi, aby ładnie kwitły. Przede wszystkim należy usuwać przekwitłe kwiatostany. Ponadto trzeba co roku likwidować liczne odrosty. 

Poniżej prezentuję kilka odmian lilaków.

Lilak pospolity Beauty of Moscow

Ma piękne kwiaty - łączy w sobie klasyczną formę lilaka z unikalnym kolorem kwiatów, wnosząc elegancję i romantyczny nastrój do każdego ogrodu. Dorasta do około 3–4 metrów, tworząc gęstą, rozłożystą koronę, która może osiągać szerokość do 3 metrów. Jego liście mają charakterystyczny, sercowaty kształt, są duże, ciemnozielone i błyszczące, co sprawia, że wyglądają efektownie przez cały sezon wegetacyjny. Głównym atutem są kwiaty, które tworzą duże, gęste wiechy o długości około 25 cm. Pąki kwiatowe mają delikatny, jasnoróżowy odcień, który po rozwinięciu przechodzi w czystą, śnieżnobiałą barwę. Kwiaty są pełne, przypominają miniaturowe różyczki, a ich słodki, intensywny zapach unosi się w powietrzu, przyciągając owady zapylające. Kwitnienie przypada na maj i trwa przez kilka tygodni.

Lilak pospolity Primrose

Nowa, bardzo poszukiwana odmiana o żółtawym zabarwieniu kwiatów. Duży, rozłożysty, gęsto ugałęziony krzew lub małe drzewko. Rośnie niezbyt silnie. Dorasta do 3 m wysokości. Liście sercowate, błyszczące, zielone. Pąki kwiatowe są żółte, po rozwinięciu białokremowe, z żółtawym oczkiem w środku. Kwiaty są drobne, zbudowane z długiej rurki i szeroko rozpostartych łatek o wywiniętych do góry brzegach, mają do 1,5 cm średnicy. Kwiatostany wiechowate luźne i szerokie, pojawiające się w maju.

Lilak pospolity Sensation

Efektowna odmiana dorastająca do 2-3 m wysokości. Może być prowadzona w formie małego drzewka lub luźnego krzewu. Jest to cenna odmiana ze względu na zabarwienie kwiatów, które pojawiają się bardzo obficie w maju. Kwiaty są ozdobne, purpurowe z wyraźnym białym obrzeżeniem płatków, bardzo pachnące. Wiechy kwiatowe luźne i wydłużone. Liście zielone, gładkie, sercowate.

Lilak hiacyntowy Mirabeau

Bardzo rzadka i niezwykła odmiana bzu. Dorasta do 4 m i ma rozłożysty pokrój. To jedna z najwcześniej kwitnących odmian. Kwiaty rozwijają się, gdy krzew jeszcze nie ma prawie liści. Zakwita pod koniec kwietnia. Pojedyncze kwiaty oraz kwiatostany są duże. Mają początkowo kolor fioletowy, a potem niebieski. Kwiatostany zachowują sztywny kształt, nie mają tendencji do wyginania się w łuk.

Lilak Meyera Palibin

To jedna z najmniejszych odmian. Jest idealny do małych ogrodów. Doskonale znosi cięcie. Można z niego tworzyć np. niskie żywopłoty czy przycinać w kształcie kuli. Lilaki Meyera Palibin są sprzedawane jako krzewy albo drzewka szczepione na nóżkach. Kwitnie w maju-czerwcu. Ma fioletowe, pojedyncze kwiaty. Kwitnie trochę później niż lilaki pospolite. 

Lilak drobnolistny Superba

Kwitnie w maju. Po głównym, majowym kwitnieniu, pojedyncze kwiaty potrafią pojawiać się aż do września. Kwiaty w pąku mają kolor różowoczerwony, a rozwinięte są jaśniejsze – lilioworóżowe. Kwiaty lilaka drobnolistnego Superba wydzielają intensywny, piękny zapach. Kwiaty są zebrane w wiechy.

Lilak japoński

To cenny nabytek w ogrodzie każdego miłośnika lilaków. Kwitnie najpóźniej ze wszystkich przedstawicieli swojego rodzaju, pozwalając cieszyć się białymi kwiatami o słodkim zapachu aż do połowy lipca. Rośnie w formie drzewa lub krzewu i osiąga 3-5 m wysokości. Jego białe bądź kremowe kwiaty są zebrane w wiechy o długości 20-30 cm, przypominające bukiety. Rozkwitają na przełomie czerwca i lipca. Wysokie krzewy pięknie wyglądają sadzone w grupach i szpalerach. 

Lilak węgierski

Lilak węgierski występuje naturalnie w południowej Europie. Lubi miejsca słoneczne, kamieniste. Dobrze znosi czasowy brak wody. Jest to krzew o zwartym pokroju, dorastającym do trzech metrów wysokości, wyprostowanych pędach i dużych liściach, które są eliptyczne, ciemnozielone, grube, błyszczące z dolnej strony lekko owłosione. Kwiaty lilaka bardzo intensywnie pachną. Są zebrane w wąskie wiechy osiągające nawet 20 centymetrów długości. Pojawiają się w czerwcu. Krzew obficie kwitnie.

Powrót do podstrony Kalendarz ogrodnika

Strona została stworzona przy wykorzystaniu kreatora stron www WebWave