Skąd wzięła się nazwa wsi Palmiry?

Palmiry moje

W wielu źródłach podaje się, że nazwa wsi Palmiry jest związana z zainteresowaniem Antoniego Trębickiego starożytnością i że początkowo wieś nazywała się Palmira. Według tych źródeł dopiero pod koniec lat dwudziestych dwudziestego wieku nazwę wsi zmieniono na Palmiry.

Jest to dyskusyjny pogląd. Dokładnie nie wiadomo, kiedy pojawiła się nazwa Palmiry. Można ją znaleźć na rosyjskiej mapie z 1931 roku, na której przedstawiono most pontonowy przez Wiśle w Cząstkowie Niemieckim. Na mapie tej podano nazwę Palmiry, a nie Palmira.

Antoni Trębicki zmarł w osamotnieniu w dniu 25 sierpnia 1834 roku. Na podstawie map z początku dziewiętnastego wieku można sądzić, że obszar dzisiejszych Palmir nie należał do dóbr ekonomii rządowej Łomna. Były to prawdopodobnie grunta należące do parafii Łomna, na których gospodarowali chłopi. Świadczyć może o tym fragment załączonej mapy, sporządzonej przy zamianie gruntów pomiędzy parafią Łomna a ekonomią Łomna na początku lat dwudziestych dziewiętnastego wieku (na mapie tej góra to południe, a nie północ). Na dole mapy są zaznaczone zabudowania parafii Łomna. 

W latach czterdziestych dziewiętnastego wieku pojawiły się w księgach parafii Łomna nowe nazwy osad, takie jak: Kaliśki Palmiry, Sadowo. Po raz pierwszy nazwa Palmiry pojawia się w księgach parafialnych  w drugiej połowie 1837 roku. W roku tym dla osady Palmiry sporządzono sześć aktów urodzeń oraz jeden akt zgonu. Od samego początku w księgach parafii Łomna nazwa osady Palmiry jest podawana w liczbie mnogiej. 

Kilkadziesiąt lat temu krążyła następująca opowieść o pochodzeniu nazwy wsi Palmiry.

W trakcie wojny Prusaków z Rosjanami, w momencie rozejmu, na tzw. górach Rosjanie postawili pal z napisem MIR (czyli po polsku pokój). I od tego pala z napisem "MIR" pochodzi nazwa wsi.  Ale jest czy to prawda, w czasie jakiej wojny i kiedy wbito ten słup? Nie wiadomo!

Gdy powstała osada Palmiry, proboszczem parafii Łomna był ksiądz Kazimierz Markiewicz. Z inwentarza parafii sporządzonego po jego śmierci w 1843 roku wynika, że przy Palmirach ksiądz Markiewicz w końcu południowym gruntów plebańskich wystawił czworaki ze starego drzewa, do tego stodołę o dwóch klepiskach z drzewa galasowego i stajnię oddzielną z czterema przegrodami przeznaczając trzem wyrobnikom tam osadzonym po 3 morgi, 180 prętów gruntu z obowiązkiem odrabiania z tego po 2 dni piesze na tydzień.

W 1863 roku (a więc tuż przed uwłaszczeniem chłopów), z okazji wyboru nowego dozoru kościelnego do protokołu dołączono wykaz wsi do parafii Łomna należących, a raczej wykaz obywateli ziemskich i wsi do nich należących (gdyż tylko oni wybierali spośród siebie członków dozoru). W wykazie tym nie ma wsi Palmiry, co wskazywałoby, że grunta te nie należały do rodu Trębickich.

Strona została stworzona przy wykorzystaniu kreatora stron www WebWave