Palmiry moje

Główne prace

W październiku także czeka nas dużo pracy w ogródku:

• Odchwaszczamy i w razie potrzeby podlewamy rośliny. Nie zapominajmy o gatunkach iglastych i zimozielonych, a także o okazach uprawianych w pojemnikach.

• Przez cały miesiąc sadzimy rośliny wieloletnie uprawiane w pojemnikach (byliny, krzewy, drzewa i pnącza). Wybieramy dla nich odpowiednie do gatunku stanowisko i podłoże. Starajmy się nie kupować roślin pod wpływem chwili. Pamiętajmy, aby dobrać je pod względem urody i wymagań do istniejących już kompozycji.

• W drugiej połowie miesiąca można sadzić drzewa i krzewy z tzw. gołym korzeniem. Kupując sadzonki zwracajmy uwagę na ich wygląd. Nie mogą mieć uszkodzonej kory, pędów i pnia, ani przesuszonych korzeni. Zwróćmy uwagę na to, czy pąki nie zaczynają się rozwijać (np. wskutek przechowywania sadzonek w zbyt ciepłym pomieszczeniu). Roślina powinna być w okresie spoczynku, nie może kwitnąć i mieć rozwiniętych liści. Kupione rośliny sadźmy możliwie najszybciej po przywiezieniu do domu.

• Po pierwszych przymrozkach wykopujemy byliny niezimujące w gruncie (m.in. dalie, mieczyki, pacioreczniki, ismeny, tygrysówki).

• Sadzimy cebule roślin kwitnących wiosną przebiśniegi, śnieżyce, tulipany, narcyzy, krokusy, szafirki, cebulice oraz hiacynty). Większość gatunków lubi miejsca słoneczne i przepuszczalne, żyzne, próchniczne podłoże. Cebule sadzimy na głębokości równej trzykrotnej wysokości cebuli. Aby zabezpieczyć rośliny przed gryzoniami cebule najlepiej posadzić w ażurowych koszyczkach z tworzywa. Przy sadzeniu dużej ilości cebul, np. na trawniku, warto wykorzystywać sadzarki. Rośliny cebulowe najlepiej prezentują się w grupach po kilkanaście, kilkadziesiąt sztuk.

• Przesadzamy na nowe miejsca gatunki iglaste i liściaste oraz byliny, pamiętając o zaprawieniu dołka żyznym podłożem. Po posadzeniu podłoże ugniatamy i rośliny obficie podlewamy.

• Wysiewamy nasiona kwiatów jednorocznych, odpornych na mrozy.

• Regularnie grabimy liście i wyrzucamy je na kompost

• Uzupełniamy warstwę ściółki na rabatach bylinowych, pod krzewami, drzewami i żywopłotami. Można użyć kompostu, kory sosnowej lub trocin. Ściółka ochroni korzenie wrażliwych gatunków przed przemarzaniem. Zapobiega nadmiernemu przesuszaniu podłoża i rozwojowi chwastów.

• Czyścimy skrzynki i doniczki po uprawie gatunków sezonowych. Usuwamy z nich podłoże, myjemy je i przenosimy na zimę do pomieszczenia.

Ozdobne trawy

Trawy to grupa roślin, która nie wymaga od nas dużej uwagi. Wystarczy je przyciąć raz do roku wiosną. Większość gatunków traw ozdobnych jest mrozoodporna i może przetrwać bez szwanku do wiosny. Udają się nawet te, które uważane są za ciepłolubne z uwagi na postępujące zmiany klimatu. W przypadku tych mniej odpornych na mrozy wystarczy związać kępę liściową w chochoł, chroniąc w ten sposób kępę przed nadmiarem wilgoci. Kępę dookoła kopczykujemy korą. 

Poniżej prezentuję kilka gatunków traw.

Rozplenica japońska

Znana też piórkówką japońską. Jest rośliną szybko rosnącą osiągającą w zależności od odmiany uprawnej od 30 do 120 cm wysokości. Tworzy zwarte kępy, dzięki czemu nie trzeba stosować barier korzeniowych. Cechą charakterystyczną rozplenic są długie, pierzaste, bardzo efektowne kłosy, wyrastające wysoko ponad kępy liści. Jest rośliną o specyficznych wymaganiach. Wymaga stanowisk słonecznych, ciepłych, ale osłoniętych od wiatrów. Choć jest rośliną mrozoodporną, ale dobrze zabezpieczyć ją na zimę.

Proso rózgowate

To jedna z łatwiejszych w uprawie traw ozdobnych. Chociaż preferuje słoneczne stanowiska i żyzne, przepuszczalne, lekko wilgotne gleby, poradzi sobie też w półcieniu i na słabszym podłożu. Jest tolerancyjna względem odczynu podłoża i dobrze znosi suszę oraz wysokie temperatury. Jest także dostatecznie mrozoodporna (nie wymaga okrywania).

Miłka okazała

To okazała trawa kępkowa, która nie tworzy rozłogów lub tworzy je bardzo krótkie. Miłka okazała nie jest trawą szczególnie wymagającą. W uprawie oczekuje słonecznego stanowiska i przepuszczalnej, lekkiej, piaszczystej, ciepłej, suchej lub umiarkowanie wilgotnej gleby. Doskonale znosi suszę i jest dostatecznie mrozoodporna, więc nie wymaga zimowego okrycia. Zimą bardziej od niskich temperatur, zagraża jej mokre podłoże, dlatego najlepiej sadzić ją na wyższych rabatach.

Trzcinnik ostrokwiatowy

Trzcinniki należą do zimnolubnych traw, co oznacza, że nie lubią gorącego i wilgotnego lata, za to odpowiadają im niższe temperatury za dnia i w nocy. Podczas letnich spiekot nie wyglądają atrakcyjnie i są często porażane przez choroby. Trzcinniki można sadzić pojedynczo, lecz ładnie wyglądają zestawione grupowo. Widok łanu pionowo sterczących pióropuszy, mieniących się w słońcu, zapiera dech w piersiach. Świetnie nadają się na szpalery, zwłaszcza Karl Foerster.

Kostrzewa sina

Niebieska trawa to niewysoki gatunek zimozielonej trawy dorastający do około 20-30 cm. Tworzy półkuliste poduszki składające się ze srebrzystoniebieskich, drobno szczeciniastych , bardzo wąskich, igiełkowato sterczących liściach. Kwitnie w czerwcu i lipcu luźnymi, niebieskozielonymi wiechami, które przebarwiają się po przekwitnięciu na żółto. Warto je wtedy usunąć, a kępa odzyska swój urok. Jest to trawa, która preferuje miejsca ciepłe, słoneczne z glebą suchą i ubogą, ale przepuszczalną. Nadaje się także do pojemników.

Śmiałek darniowy

Kępiasta trawa ozdobna, która wiele lat będzie zdobić nasz ogród. Kopce zielonych liści mogą początkowo wyglądać banalnie, ale tylko do momentu zakwitnięcia. Wówczas nad liśćmi unosi się chmura delikatnych. beżowych kwiatostanów, które niczym mgiełka wiszą nad kępą. Kwitnienie przypada na lipiec - sierpień. Wraz z kłosami kwiatostanowymi śmiałek osiąga ok. 120 cm wysokości. Śmiałek darniowy jest mrozoodporny, nie ma specjalnych wymagań. Lubi miejsca słoneczne i udaje się na przeciętnej glebie. Nie wymaga pielęgnacji oprócz wiosennego oczyszczenia z zeszłorocznych liści.

Żywopłot z traw

Kalendarz ogrodnika

Strona została stworzona przy wykorzystaniu kreatora stron www WebWave