Palmiry moje
We wrześniu warto pamiętać o:
Jesień to dobra pora na sadzenie krzewów i drzew. Chciałabym zwrócić uwagę na iglaki o kolorowych przyrostach. Istnieje pewna, choć niewielka grupa odmian, u których różnice w zabarwieniu młodych przyrostów są ogromne i rośliny te przez pewien okres są nawet dwubarwne. Niektórym miłośnikom ogrodów może się wręcz wydawać, że rośliny te zakwitły!
W przypadku gatunków o igłach zielonych najgłębszą wiosenną metamorfozę można zaobserwować wśród świerków.
Świerk kłujący Białobok. Młode przyrosty polskiej, wolno rosnącej odmiany świerka Białobok są początkowo zupełnie pozbawione chlorofilu. doskonale kontrastują z niebieską barwą zeszłorocznych igieł. Charakteryzuje się wolnym tempem wzrostu i często nieregularnym pokrojem, po 10 latach uprawy osiąga zwykle nie więcej niż 2 m wysokości. Czasami rośliny przyjmują formę krzaczastą.
Świerk pospolity Acrocona. To wolno rosnąca odmiana o nieregularnym pokroju. Przyjmuje formę szeroko rosnącego stożka. Bardzo ciekawa i dekoracyjna ze względu na wytwarzanie na końcach pędów czerwonych szyszek, które pojawiają się już na młodych roślinach. Igły sztywne niezbyt długie ciemnozielone. Po 30 latach może osiągnąć 4 m wysokości.
Świerk pospolity Rydal. Dorasta do kilku metrów. Barwa czerwona młodych przyrostów utrzymuje się na tej odmianie jednak dość krótko. Odmianą o trwalszym zabarwieniu młodych przyrostów (utrzymującą się do 4 tygodni) jest rzadko jeszcze spotykana kulista odmiana Spring Fire.
Świerk kłujący Maigold. Ma młode przyrosty o intensywnie złocistym zabarwieniu pięknie kontrastujące z dojrzałymi, ciemnozielonymi pędami. Charakteryzuje się stożkowatym, nieregularnym pokrojem. Polecany zwłaszcza do większych ogrodów. W wieku 10 lat osiąga 3 m wysokości.
Co prawda nie jest to pora na zakładanie rabat, składających się z dużej liczby roślin jednorocznych, ale warto się zastanowić czy nie wykonać jej w przyszłym roku, aby cieszyła oko latem
Strona została stworzona przy wykorzystaniu kreatora stron www WebWave