Palmiry moje

Jak dotąd pierwszy zapis o Palmirach natrafiłam na rosyjskiej mapie z 1831 roku, na której zaznaczono most pontonowy na Wiśle w Kazuniu Niemieckim. Zapisano na niej cyrylicą "Palmiry". Zaznaczono także wygon prowadzący z Łomnej oraz drogę do Pociechy (tzw. Sejmikową Drogę), przy której leżały zabudowania.

Pierwsze zapisy w księgach parafialnych Łomnej dotyczących mieszkańców osady Palmiry pojawiły się natomiast w drugiej połowie 1837 roku. W księgach parafialnych nazwa wsi od początku jej istnienia zawsze figurowała w liczbie mnogiej jako „Palmiry”, a nie jako „Palmira”.

Poniżej prezentuję pierwszy zapis o osadzie Palmiry zamieszczony w księgach metrykalnych parafii Łomna.

Będący w latach 1835-1846 plebanem w Łomnej, ksiądz Kazimierz Markiewicz wystawił przy wsi Palmirach, w końcu południowym gruntów plebańskich, czworaki ze starego drzewa, do tego stodołę o dwóch klepiskach z drzewa galasowego i stajnią oddzielną z czterema przegrodami przeznaczając trzem wyrobnikom tam osadzonym po 3 morgi, 180 prętów gruntu z obowiązkiem odrabiania z tego po 2 dni piesze na tydzień.

Poniżej prezentuję fragment mapy sporządzonej w lipcu 1843 roku w związku z zakupem przez Zofię Trębicką 30 włók lasu. Na mapie tej zaznaczono nowo erygowaną wieś Palmira.

Część mapy dotyczącej rozgraniczenia dóbr majątku Łomna od dóbr rządowych, po zakupie przez Zofię Trębicką 30 włók lasu. Mapa z lipca 1843 roku.

Przy sporządzaniu inwentarza po śmierci księdza Markiewicza, w dniu 1 października 1846 roku, jego następca, ksiądz Klonowski uważał za zbyt przykry ciężar utrzymywania zabudowań w Palmirach i za krzywdę probostwa rozdanie tylu morgów gruntu wyrobnikom zalegającym w robociźnie, dobrowolnie na siebie przyjętej i wyrządzającym znaczne szkody swymi inwentarzami w obsiewach probostwa. Dlatego też odnosił się do Dozoru Kościelnego z wnioskiem ażeby usunąć osiadłych w tym miejscu wyrobników, a grunta im jako prywatnie, bez upoważnienia Rządu nadane, odebrać można było, a materiał z zabudowań rozebranych użyć na odnowienie spustoszałej plebanii.

Na podstawie inwentarza sporządzonego po śmierci księdza Klonowskiego można przypuszczać, że w 1860 roku w Palmirach należące do probostwa zarówno czworaki jak i stodoła wraz ze stajnią nadal istniały.

Historia wsi w dokumentach

Strona została stworzona przy wykorzystaniu kreatora stron www WebWave