Palmiry moje

Mimo braku środków na bieżące remonty i modernizację torów kolejowych w Palmirach, w 1937 roku na zlecenie Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych, sporządzono projekt torów na stacji w Palmirach "w okresie jej największego rozwoju". Został on wysłany do Ministerstwa Komunikacji i zatwierdzono w lipcu 1937 roku.

Na początku lat trzydziestych uważano, że lewobrzeżna linia kolejowa przejdzie przez Palmiry. W notatce objaśniającej do projektu stwierdzono, że w związku z odsunięciem linii lewobrzeżnej w kierunku Sochaczewa, stacja w Palmirach obsługiwać będzie tylko ruch do Modlina oraz stację Janówek Składnica Uzbrojenia.

W projekcie przewidziano  „w najdalszym okresie rozwoju sieci kolejowej ” dwa tory do Modlina i 72 parową przelotowość tej linii. Założono możliwość odprawienia 8 pociągów amunicyjnych, które uwzględnione zostały w tych 72 parach na dobę na linii Warszawa-Modlin. Miały one być formowane w Janówku i wysyłane w skupieniu lecz w możliwie regularnych odstępach. W sumie projekt przewidywał wybudowanie kilkunastu torów w Palmirach.

Projekt zakładał, że w okolicach stacji w Palmirach będzie budowana kolonia mieszkalna dla pracowników składnicy. Dla obsłużenia kolonii jak i okolicznych miejscowości przewidziano odpowiedni magazyn przy dworcu i tor ładunkowy.

Usytuowanie tych urządzeń przedstawiono w dwóch wariantach. W pierwszym wariancie, na północ od dworca, blisko istniejącego drewnianego budynku, w którym mieszkał administrator składnicy. W wariancie tym budynek ten właściwie należałoby rozebrać. W wariancie drugim budynki te zaplanowano na południe od dworca. Projekt przewidywał ponadto budowę parowozowni na jedno stanowisko i małego warsztaciku.

Przypuszczano, że linia Warszawa-Modlin, dając najkrótsze połączenie miejscowości z lewego brzegu Wisły z Warszawą, będzie miała duży ruch podmiejski. Zaplanowano na stacji osobowej przejście tunelowe dla komunikacji pasażerów z peronem.

Historia wsi w dokumentach

Strona została stworzona przy wykorzystaniu kreatora stron www WebWave